Καλοκαιράκι, Ιούλιος μήνας, είμαι στο μπαλκονάκι της Διονυσίου και κάθομαι. Είναι γύρω στις 10:30 το βράδι. Καταπληκτική αίσθηση, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η φύση μπορεί να ΄χει τόσους ωραίους ήχους. Ησυχία που 'γεμίζει' το χώρο μαζί με κελαηδήματα αηδονιών, παφλασμός του κύματος κάπου στο βάθος, ξανά ησυχία. Η απόλυτη ηρεμία. Απέναντι, το κελάκι του γερο-Θεόκλητου του Διονυσιάτη. Ξαφνικά ένα κερί φαίνεται να ανάβει στο σπιτάκι του. Καλά, από 
τώρα θα ξεκινήσει προσευχή ο γερο-Θεόκλητος; Δηλαδή τι, όλη την νύχτα θα προσεύχεται; Είναι δυνατόν, είναι και ενενήντα και βάλε. Μήπως το ανάβει έτσι για τα μάτια του κόσμου;Οι Αγιορείτες όπως είπαμε δίνουν πάρα πολύ μεγάλη σημασία για το πότε πεθαίνει κάποιος. Γι' αυτούς μπορεί να είναι ενδεικτικό της καλής 'κατάστασης' του κοιμηθέντος μοναχού όταν αυτή συμβεί σε μία μεγάλη γιορτή για παράδειγμα. Ο γερο-Θεόκλητος πάντως, κοιμήθηκε πρόσφατα, στις 20 Ιανουαρίου με το καινούριο, 7 με το παλιό, την ημέρα πανηγύρεως της Μονής. Γιόρταζε ο προστάτης Άγιος της Μονής! Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος!! Σημαδιακή λοιπόν ημερομηνία για τους Αγιορείτες, μάλλον το κεράκι στου γερο-Θεόκλητου δεν άναβε για τα μάτια του κόσμου.Στη μονή οι μοναχοί θα ξυπνήσουν - αυτό βέβαια διαφέρει από μο
νή σε μονή και περίοδο του έτους - γύρω στις 1 με 1:30 τα ξημερώματα. Θα ασχοληθούν με τον ατομικό τους κανόνα(προσευχή), κομποσκοίνια και μετάνοιες για περίπου1,5 με 2 ώρες και στη συνέχεια θα πάνε στο καθολικό δηλαδή τον κεντρικό ναό για να τελέσουν εκεί τις διετεταγμένες ακολουθίες(Μεσονυκτικό, Ώρες,Όρθρο και Θεία Ευχαριστία ενίοτε).Η ατμόσφαιρα, μέσα στο ναό είναι πρωτόγνωρη. Κεράκια, καντήλια, ησυχία, προσοχή στο διάβασμα των γραμμάτων τις περισσότερες φορές, φιγούρες στα μαύρα, να προσεύχονται, ενίοτε δε να καταλαβαίνεις πως κλαίνε. Οι εικόνες, οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις είναι ασυνήθιστες. Καμία σχέση με τον εκκλησιασμό στον κόσμο. Εδώ γυρνάς στο διπλανό σου στασίδι και αντικρύζεις μορφές σαν και αυτές στη διπλανή φωτογραφία, μορφές που ΔΕΝ βλέπεις έξω.
Και κάποτε, έρχεται το πρωί. Συνήθως, θα κλείσει ο κύκλος των ακολουθιών με Θεία Λειτουργία. Θα μοιράσουν συνήθως πάρα πολλές σελίδες μεταξύ τους και θα αρχίσουν να τις διαβάζουν. Μα τι στο καλό είναι αυτές οι σελίδες; Ονόματα περιέχουν. Ονόματα, για τα οποία τους έχει ζητηθεί να προσεύχονται. Δεν θα ξεχάσω τον π. Ιωαννίκιο με τι τρόπο μνημόνευε όλα αυτά τα ονόματα. Η εικόνα του ήταν ακριβώς όπως αυτή στην διπλανή φωτογραφία. Κάποιες δέσμες φωτός έπεφταν επάνω στα 'σκονάκια' του. Όχι πολλές δέσμες. Μισοσκόταδο. Αρκετό όμως ώστε να εκπληρωθεί το χρέος της αγάπης. Με τι κατάνυξη κοινωνούσαν!! Σαν να ήταν η τελευταία τους φορά πάνω στη γη.
Έχει πάει γύρω στις 8:00 το πρωί. Για το Άγιο Όρος ήδη είναι μεσημέρι!! Για σκεφτείτε το. Αν κι εμείς σηκωνόμασταν κάθε μέρα γύρω στις 1:00 το πρωί, όντως 7 ώρες μετά είναι ήδη αργά το μεσημέρι. Άρα, ώρα για φαγητό. Το φαγητό στο Άγιο Όρος είναι εμπειρία ζωής. Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει το Άγιο Όρος ή η ζωή του, για το φαγητό όμως....
Κανείς δεν μπορεί να πει το παραμικρό!!
τώρα θα ξεκινήσει προσευχή ο γερο-Θεόκλητος; Δηλαδή τι, όλη την νύχτα θα προσεύχεται; Είναι δυνατόν, είναι και ενενήντα και βάλε. Μήπως το ανάβει έτσι για τα μάτια του κόσμου;Οι Αγιορείτες όπως είπαμε δίνουν πάρα πολύ μεγάλη σημασία για το πότε πεθαίνει κάποιος. Γι' αυτούς μπορεί να είναι ενδεικτικό της καλής 'κατάστασης' του κοιμηθέντος μοναχού όταν αυτή συμβεί σε μία μεγάλη γιορτή για παράδειγμα. Ο γερο-Θεόκλητος πάντως, κοιμήθηκε πρόσφατα, στις 20 Ιανουαρίου με το καινούριο, 7 με το παλιό, την ημέρα πανηγύρεως της Μονής. Γιόρταζε ο προστάτης Άγιος της Μονής! Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος!! Σημαδιακή λοιπόν ημερομηνία για τους Αγιορείτες, μάλλον το κεράκι στου γερο-Θεόκλητου δεν άναβε για τα μάτια του κόσμου.Στη μονή οι μοναχοί θα ξυπνήσουν - αυτό βέβαια διαφέρει από μονή σε μονή και περίοδο του έτους - γύρω στις 1 με 1:30 τα ξημερώματα. Θα ασχοληθούν με τον ατομικό τους κανόνα(προσευχή), κομποσκοίνια και μετάνοιες για περίπου1,5 με 2 ώρες και στη συνέχεια θα πάνε στο καθολικό δηλαδή τον κεντρικό ναό για να τελέσουν εκεί τις διετεταγμένες ακολουθίες(Μεσονυκτικό, Ώρες,Όρθρο και Θεία Ευχαριστία ενίοτε).Η ατμόσφαιρα, μέσα στο ναό είναι πρωτόγνωρη. Κεράκια, καντήλια, ησυχία, προσοχή στο διάβασμα των γραμμάτων τις περισσότερες φορές, φιγούρες στα μαύρα, να προσεύχονται, ενίοτε δε να καταλαβαίνεις πως κλαίνε. Οι εικόνες, οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις είναι ασυνήθιστες. Καμία σχέση με τον εκκλησιασμό στον κόσμο. Εδώ γυρνάς στο διπλανό σου στασίδι και αντικρύζεις μορφές σαν και αυτές στη διπλανή φωτογραφία, μορφές που ΔΕΝ βλέπεις έξω.Και κάποτε, έρχεται το πρωί. Συνήθως, θα κλείσει ο κύκλος των ακολουθιών με Θεία Λειτουργία. Θα μοιράσουν συνήθως πάρα πολλές σελίδες μεταξύ τους και θα αρχίσουν να τις διαβάζουν. Μα τι στο καλό είναι αυτές οι σελίδες; Ονόματα περιέχουν. Ονόματα, για τα οποία τους έχει ζητηθεί να προσεύχονται. Δεν θα ξεχάσω τον π. Ιωαννίκιο με τι τρόπο μνημόνευε όλα αυτά τα ονόματα. Η εικόνα του ήταν ακριβώς όπως αυτή στην διπλανή φωτογραφία. Κάποιες δέσμες φωτός έπεφταν επάνω στα 'σκονάκια' του. Όχι πολλές δέσμες. Μισοσκόταδο. Αρκετό όμως ώστε να εκπληρωθεί το χρέος της αγάπης. Με τι κατάνυξη κοινωνούσαν!! Σαν να ήταν η τελευταία τους φορά πάνω στη γη.Έχει πάει γύρω στις 8:00 το πρωί. Για το Άγιο Όρος ήδη είναι μεσημέρι!! Για σκεφτείτε το. Αν κι εμείς σηκωνόμασταν κάθε μέρα γύρω στις 1:00 το πρωί, όντως 7 ώρες μετά είναι ήδη αργά το μεσημέρι. Άρα, ώρα για φαγητό. Το φαγητό στο Άγιο Όρος είναι εμπειρία ζωής. Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει το Άγιο Όρος ή η ζωή του, για το φαγητό όμως....
Κανείς δεν μπορεί να πει το παραμικρό!!
Στη διπλανή φωτογραφία, είναι γύρω στις 5:30 το πρωί, και όπως βλέπου
με επικρατεί οργασμός δουλειάς στα μαγειρεία. Και έρχεται επιτέλους η ώρα του φαγητού. Συνήθως στα περισσότερα μοναστήρια οι τράπεζες είναι όμορφα διακοσμημένες, αλλά πιστεύω η ωραιότερη είναι της Βατοπαιδίου. Περίπου 1000 ετών τραπεζαρία, με μαρμάρινα τραπέζια και φανταστικό διάκοσμο. Μπορείτε να πάρετε μια γεύση στη φωτογραφία παρακάτω.
Την ώρα λοιπόν του φαγητού, ο μοναχός που έχει το διακόνημα του αναγνώστη, διαβάζει πνευματικά βιβλία. Ο Χριστιανός δεν πρέπει ποτέ να χάνει το χρόνο του! Σε διάφορες στιγμές ο ηγούμενος, άρχιζε να μιλά και να επεξηγεί αυτό που διάβαζε ο αναγνώστης.
Φυσικά, όλοι σταματούσαν να τρώνε το υπέροχο φαγητό και άκουγαν τον ηγούμενο. Τι ωραία όμως ήταν αυτά που έλεγε! Αχ, να τα τηρούσαμε αυτά έξω στον κόσμο, θα γινόταν παράδεισος.Το φαγητό; Πανδαισία γεύσεων. Ψωμί ζυμωτό, κρασί δικό τους, λαχανικά από τον κήπο τους, ν
ερό σε μεταλλικά ποτήρια. Μα πώς γίνεται και όλα εδώ είναι ΤΟΣΟ νόστιμα; Η αγιορείτικη εξήγηση πάντως για τη νοστιμιά του φαγητού είναι πως αυτό παρασκευάζεται με πολλή προσευχή κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Βγαίνοντας, κάποιοι μοναχοί μας κάνουν μετάνοιες(;) σαν να μας προσκυνάνε. Είναι οι μάγειρες που μας ζητούν συγγνώμη για τυχόν παραλείψεις τους!!! Καταντράπηκα. Έφαγα, ήπια τζάμπα, μου ζητάνε και συγγνώμη από πάνω; Άλλος κόσμος σίγουρα...
Συνεχίζεται...
με επικρατεί οργασμός δουλειάς στα μαγειρεία. Και έρχεται επιτέλους η ώρα του φαγητού. Συνήθως στα περισσότερα μοναστήρια οι τράπεζες είναι όμορφα διακοσμημένες, αλλά πιστεύω η ωραιότερη είναι της Βατοπαιδίου. Περίπου 1000 ετών τραπεζαρία, με μαρμάρινα τραπέζια και φανταστικό διάκοσμο. Μπορείτε να πάρετε μια γεύση στη φωτογραφία παρακάτω.Την ώρα λοιπόν του φαγητού, ο μοναχός που έχει το διακόνημα του αναγνώστη, διαβάζει πνευματικά βιβλία. Ο Χριστιανός δεν πρέπει ποτέ να χάνει το χρόνο του! Σε διάφορες στιγμές ο ηγούμενος, άρχιζε να μιλά και να επεξηγεί αυτό που διάβαζε ο αναγνώστης.
Φυσικά, όλοι σταματούσαν να τρώνε το υπέροχο φαγητό και άκουγαν τον ηγούμενο. Τι ωραία όμως ήταν αυτά που έλεγε! Αχ, να τα τηρούσαμε αυτά έξω στον κόσμο, θα γινόταν παράδεισος.Το φαγητό; Πανδαισία γεύσεων. Ψωμί ζυμωτό, κρασί δικό τους, λαχανικά από τον κήπο τους, νερό σε μεταλλικά ποτήρια. Μα πώς γίνεται και όλα εδώ είναι ΤΟΣΟ νόστιμα; Η αγιορείτικη εξήγηση πάντως για τη νοστιμιά του φαγητού είναι πως αυτό παρασκευάζεται με πολλή προσευχή κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Βγαίνοντας, κάποιοι μοναχοί μας κάνουν μετάνοιες(;) σαν να μας προσκυνάνε. Είναι οι μάγειρες που μας ζητούν συγγνώμη για τυχόν παραλείψεις τους!!! Καταντράπηκα. Έφαγα, ήπια τζάμπα, μου ζητάνε και συγγνώμη από πάνω; Άλλος κόσμος σίγουρα...Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου